Amandel

De amandelboom wordt al meer dan vierduizend jaar gekweekt en voelt zich vooral thuis in het Middellandse Zeegebied, Californië, en Oost- en Centraal-Azië. Kenmerkend voor deze boom is de weelderige zee van witte en roze bloemen die o.a. door Vincent van Gogh prachtig in beeld werden gebracht.

Omdat de tere bloesems de kou niet kunnen doorstaan, zoekt de amandelboom veel zon op. De amandelvruchten groeien pas vanaf drie tot acht meter hoogte, tussen de vele bladeren die hen als kleine speren omringen, zodat alleen de warmte van het zonlicht er doorheen kan dringen.

De fluwelige steenvrucht van de amandelvrucht heeft weinig vruchtvlees, dat snel verdort en een harde noot omhult. Deze noot, die zelf dus al door een soort schil wordt omringd, vormt op zijn beurt de moeilijk te doordringen bescherming van de zachte pit. In deze goed opgeborgen en van buiten afgegrendelde pit slaat de amandelboom zijn kostbare olie op. Kortom, als er één vrucht is die de grens tussen buiten en binnen doeltreffend bewaakt, dan is het wel de amandel.

Amandelolie is rijk aan mineralen, eiwitten en tal van andere werkzame stoffen. Onverzadigde vetzuren versterken de hydrolipidenfilm op de huid en beschermen tegen uitdroging. Vitamine E is een bekende antioxidant die vrije radicalen aanpakt en zo het verouderingsproces van de huid tegengaat. Aangezien de structuur van de olie lijkt op die van de buitenste huidlagen, kan de huid de ingrediënten goed opnemen.